“I gotta message for y’all…get up when you fall and MOVE ON!”
- Tia Carroll

Blues en soul zangeres Tia Carroll verkeert de afgelopen jaren in topvorm, net als op het sfeervolle en stemmige "You Gotta Have It" dat vooral in vocaal opzicht imponeert. Carroll opereerde lange tijd wat in de marge, maar nu met haar eerste studio-opname met sterke originele blues en soul, en interessante goed gekozen covers oogst ze eindelijk de waardering die ze al veel langer verdiende. De productie is prachtig, de band is geweldig, de keuze van de songs is uitstekend, maar het is de waanzinnige stem van Tia Carroll die van "You Gotta Have It" een topalbum maakt. Het is een stem vol emotie en doorleving, die herinnert aan flink wat grootheden, maar Tia Carroll is er een in wording, want nu met de toegevoegde combinatie van een uitstekende songselectie, muzikaliteit en productie, geloven we echt dat ze met deze plaat een welverdiende doorbraak gaat maken.

Al tientallen jaren treedt Tia gestaag op met haar eigen band in Californië, en maakte eerder al een aantal succesvolle opnames in rock, gospel en blues met bands in Italië en Brazilië. Maar nu baant ze zich op meesterlijke wijze een weg door een set van zeer geschikt klinkende covers, waarbij ze ook een aantal respectabele originele nummers laat horen. Tia's emotievolle zang gaat goed samen met de Blues Music Award genomineerde Little Village's Jim Pugh aan de piano en orgel en het verpletterend, maar steeds smaakvol gitaarspel van Kid Andersen. The Sons of Soul Revivers voegden ook hun geweldige gospel soulvolle vocalen toe aan veel van de nummers, waaronder hun oprechte vertolking van de Staples Singers' klassieker "Why Am I Treated So Bad?" en Z.Z. Hill's diepe soul blues ballad, "I Need Someone". Gitaarfenomeen Charlie Hunter, die hier tegelijkertijd gitaar en bas speelt, is te gast op "Ain't Nobody Worrying," een funky cover van soulster Anthony Hamilton en is zeer airplay-waardig. "Our Last Time" is een Jim Pugh song, die hij en Robert Cray opnamen tijdens hun jaren samen spelen. Het heeft een wilde zwevende Magic Sam-achtige groove van gitarist Kid Andersen. Rick Estrin's "Don't Put Your Hands On Me" is geschreven voor één van Tia's helden, KoKo Taylor, maar Tia maakt deze song helemaal van haarzelf en het heeft de extra kracht van een volledige blazerssectie, met Mike Rinta op trombone, Rob Sudduth op tenorsax, Aaron Lington op baritonsax, en Jeff Lewis op trompet. Sax Gordon Beadle voegt ook zijn kenmerkende saxspel toe aan een paar nummers, waaronder Kid en Lisa Andersen originele, "Ready To Love Again".

In "Mama Told Me" hoor je naast Carroll's krachtige stem, Andersen die enkele scherpe gitaarriffs laat horen over het krachtige blazerswerk, en is gewoon schitterend! Tia Carroll brengt op dit album ook drie van haar eigen songs, waaronder het zwoele en verleidelijke "Leaving Again" dat een funky 70's feel heeft met Kid's wah-wah en Jim's Rhodes. De emotionele en solide ballad "Even When I'm Not Alone" met Pugh's orgelwerk, Kid Andersen op gitaar, Steve Ehrmann op bas en Paul Revelli op drums doet je werkelijk zweten. En dan is er nog Tia's inspirerende boodschap, "Move On" met onze Braziliaanse bluesvriend, Igor Prado op leadgitaar. Covers of niet, het worden stuk voor stuk Tia Carroll songs op een album dat laat horen dat Carroll met haar stem, charisma en passie, behoort tot de grote zangeressen in de soulmuziek, en zeker ook de concurrentie met de jonkies van het moment nog uitstekend aan kan. Het album wordt afgesloten met het reeds vernoemde "Why Am I Treated So Bad" met zijn donkere soulvolle geluid, omwille van het ontmoedigende basspel van Ehrmann en de krachtige blazers, die Carroll's sterke vocalen ondersteunen en met een coole toetsensolo van Pugh in dit nummer, is dit een geweldige afsluiter van een geweldige plaat.

"You Gotta Have It" is voorzien van een warm en stemmig geluid. Het is een geluid dat geen behoefte heeft aan het betreden van de ongebaande paden en dat daarom vooral tijdloos klinkt. Het is een geluid dat prima past bij de soulvolle stem van Tia Carroll, die lekker rauw en doorleefd klinkt, hetgeen ze bewijst in de hier bijgevoegde video 'Live at The Sound Room' die een maand geleden opgenomen is, en zie je deze bluesdiva haar songs vertolken met hart en ziel, waarbij emotie belangrijker is dan een zuivere noot. Die zuivere noten weet deze zangeres overigens uitstekend te raken, maar de zang op "You Gotta Have It" loopt ook over van emotie. Ik noem Carroll tot dusver steeds een soulzangeres, maar op "You Gotta Have It" laat ze horen dat ze ook buiten de soul uit de voeten kan. Hier en daar klinkt ze heerlijk bluesy en hoor je iets van een Etta James, of doet in de wat puurdere soul denken aan menig groot soulzangeres. Soul op zijn best dus!